Meditatie- Trouw moet blijken- Psalm 108:5

Beste lezer.

Boven deze meditatie heb ik staan: TROUW MOET BLIJKEN en als Bijbeltekst Ps. 108:5

“Hemelhoog is Uw liefde, tot aan de wolken reikt Uw trouw”

Onlangs kwam ik in gesprek met een jongedame. Een vaste vriend had ze niet. Maar ze hoopte ooit de ware te ontmoeten. Ik vertelde dat mijn vrouw en ik elkaar al leerden kennen rond ons twintigste. En gezien mijn grijze haren concludeerde ze dat we dan al een lange, voor haar héél erg lange relatie hadden. ‘O’, zei ze, ‘wat heerlijk. Dat hoor je bijna nooit meer.’

Is dat niet typisch een opmerking op grond van de tijd waarin we leven? Jongeren opgroeiend met het idee dat zo lang trouw-zijn niet te verwachten valt. En, ja, als trouw geen basis meer vormt, groeit het wantrouwen.

Dat laatste zien we toch in de wereld om ons heen? Ook de politiek bijvoorbeeld laat zien wat er dan gebeurt. Nieuw gekozen bewindslieden kunnen proberen wat ze willen, maar als wantrouwen regeert, duurt het een hele tijd voordat er een regering gevormd is. En in relaties is dat niet anders. Want hoe wordt er in onze maatschappij gesproken of gepubliceerd over huwelijkse relaties? Nog niet zo lang geleden werd publiekelijk reclame gemaakt om als partners vreemd te gaan. En het werd gebracht onder het mom om een saai huwelijk weer spannend te maken.

Trouw is de basis van een stabiele relatie, niet alleen in de maatschappij en in de economie, maar ook in het gezinsleven. Wie stelselmatig trouw verwaarloost, moet niet vreemd opkijken dat gezinnen, de levens van mannen, vrouwen en kinderen, verwoest worden en de economie kapot gaat. Onzekerheid groeit, wantrouwen bloeit.Dan hoeven we ons ook niet meer te verbazen als jongeren opgroeien met de gedachte dat trouw niet te verwachten valt en waarbij je je telkens moet afvragen of de relatie nog wel geeft wat je ervan moet verwachten. Dus dat een relatie hebben iets anders is dan een relatie houden. Dat klinkt allemaal nogal moeizaam als je zelf wel een goede relatie hebt. Maar gaat er in zo’n langdurige relatie dan nooit wat verkeerd? Blijf je daarom bij elkaar? Nee, niet omdat alles altijd prachtig gaat. Wel omdat je elkaar waardeert en je elkaar liefhebt. Dus: ook in moeilijke tijden trouw zijn.

In zó’n van wantrouwen doortrokken maatschappij kan het christelijk geloof hoop bieden. Het biedt zicht op de trouw van God voor ontrouwe mensen. Ondanks al onze zonden, bood God Zijn Zoon aan om onze ontrouw te overwinnen. Uit liefde, uit trouw.

Als het gaat over trouw in menselijke relaties en de plaats van het christelijk geloof daarin, dan hoort daar ook ons samenleven als christenen bij in kerk en wereld. Geven we, als het over trouw gaat, in de kerk of als kerklid daar altijd het goede voorbeeld? Je hoort jammer genoeg nog wel eens dat kerkleden gefrustreerd zijn over de eigen kerkelijke gemeente. En ja, je kunt je best voorstellen dat het gras ergens anders altijd groener lijkt. Maar ook in die gemeente zal ‘de wet van mens’ zich laten gelden: want waar een gemeente uit mensen bestaat, gaat ze tegenvallen als je op mensen let.

Wordt het geen tijd om elke christen op te roepen de eigen gemeente trouw te blijven, juist in zware dagen of schrale jaren? Laat Jezus het inspirerend voorbeeld zijn: ze schopten Hem de synagoge uit, maar Hij bleef terugkomen. En als Johannes in opdracht van de Here aan de zeven gemeenten in het Bijbelboek Openbaring brieven moet schrijven, dan levert de Here op vrijwel elke gemeente scherpe kritiek, maar Hij roept niemand op deze gemeenten te verlaten. Hij zag ze als Zíjn gemeenten.

Vanwege Jezus’ voorbeeld van liefde en trouw, geduld en volharding mag je niet zo maar vertrekken uit een gemeente omdat sfeer, structuur of temperatuur je er niet langer bevallen, als Gods Geest daar nog wil wonen. En als je dan echt vindt dat op enig punt het roer om moet, dan heb je een taak in die gemeente de voor jou verkeerde koers proberen bij te buigen. Want het is een opdracht om, in Jezus’ spoor, te houden van zijn gemeente, waarvan je lid mag zijn. Tenzij je dwingend wordt opgelegd wat je als dwaling hebt leren onderscheiden.

Trouw zijn is een kwestie van doen. Als je let op de wereld waarin we leven dan is het hard nodig ons af te vragen wat de Here ook op dit punt van ons vraagt. Dan leer ik dat trouw alles te maken heeft met betrouwbaarheid. Dat eigenbelang niet voorop gaat in de keuzes die we maken. Het kan betekenen dat je er zelfs nadeel van ondervindt. Maar juist dán wordt betrouwbaarheid en trouw zichtbaar. De Bijbel, Gods Woord, gaat ons daarin voor. Psalm 15 opent met de vraag: ”Wie mag wonen bij God op Zijn heilige berg?” Met als antwoord: “Wie de volmaakte weg gaat en goed doet”. Dat wordt uitgewerkt in het vervolg met o.a. “zijn eed breekt hij niet, al brengt het hem nadeel” (vs. 4). Trouw richt zich op de ander. Je hebt iets beloofd. Hij/zij rekent daarop en mág daar ook op rekenen.

Immers het begrip ‘trouw’ staat steeds meer haaks op het moderne levensgevoel. Onze samenleving is individualistisch geworden, ieder voor zich. We leven sterk op en voor onszelf. Dat geldt in de wereld net zo goed als in de kerk. En als we al lid zijn van de kerk, dan vinden wij dat de kerk er is voor óns welbevinden. Maar trouw gaat niet eerst uit van het eigen belang, maar van onze inzet voor de ander. Dit moderne individualistische levensgevoel heeft ons meer in de greep dan we ons vaak bewust zijn.

In de christelijke gemeente zijn we aan elkaar gegeven. We hebben een taak en roeping elkaar vast te houden en mee te nemen, trouw te zijn in onze dienst tegenover de Here en aan elkaar. Als we christen willen zijn, daarvoor uit willen komen, dan is dat te zien aan onze trouw, zowel door de weeks in contacten met elkaar, als zondags in onze kerkgang.

Want trouw moet blijken. We hebben een God die zichzelf typeerde toen Hij aan Mozes voorbij ging en zei (Ex. 34:6): “De HEER! Een God die liefdevol is en genadig, geduldig en trouw!”

Ook in een van wantrouwen doortrokken maatschappij kan het christelijk geloof hoop bieden. Het biedt zicht op de trouw van God voor ontrouwe mensen. Ondanks al onze zonden, bood Hij Zijn Zoon aan om onze ontrouw te overwinnen. Uit liefde. Uit trouw.

Laat dat onze drive zijn in het nieuwe jaar dat voor ons ligt. Als wij dat als christenen in ons leven in kerk en maatschappij in de praktijk gaan brengen, dan mogen we daar zeker zegen op verwachten.

Amen