Meditatie over Spreuken 15 : 16 en 17
Hierbij de meditatie die is gehouden op de radio, klik hier voor meer info
Deze meditatie gaat over Spreuken 15 : 16 en 17 over tevreden zijn!
Eerst audio gedeelte daarna de uitgetypte tekst:
Beste luisteraars.
Boven deze meditatie heb ik als thema staan:
Ontzag voor de HERE leert tevreden te zijn en geeft blijdschap
Ik lees met u een paar verzen uit het Spreukenboek – Spreuken 15 : 16-17
16 Beter een schamel bezit en ontzag voor de HERE dan grote rijkdom en veel onrust. 17 Beter een karige schotel groenten en liefde dan een vetgemeste os en haat.
Laat ik naar aanleiding van onze spreuk met een voorbeeld beginnen.
We kijken op de etenstafel. Er staat een pan. Eén pan. Moeder tilt het deksel op. Wat zit erin? Andijvie. Dat is het enige wat de pot schaft. Geen aardappels. Geen stukje vlees. Moeder pakt de lepel. Zij verdeelt en zorgt dat iedereen een portie krijgt. Daar moet je het mee doen, deze keer.
Maar het kan ook anders. De tafel staat keurig gedekt. Op elke plaats meerdere borden. Veel bestek er naast. Glazen waarin straks de wijn tintelt. Dat belooft een geweldige maaltijd te worden. Salades, karbonaadjes, biefstuk en varkenshaas, allerlei soorten vis. Het water loopt je om de tanden. Iedereen schuift aan. Dat wordt smullen. Dat kan gezellig worden.
Maar het kan ook anders. De gasten zijn kritisch. Wat heeft de gastheer voorgezet? Is het allemaal wel perfect verzorgd? Ze kijken met jaloerse blikken toe. Als zíj over een paar maanden zelf een diner verzorgen, zal het er anders uit zien, beter. Je voelt het al aan de sfeer. De gastheer en –vrouw worden er wat gespannen onder. Zou het de gasten wel aanstaan? We bieden tegen elkaar op. Bij zoveel overvloed worden mensen concurrenten van elkaar. Tegen elkaar opbieden. Onze meubels zijn duurder, dan bij die ander. Onze TV is groter dan die van de ander. Onze auto, onze vakantie is…, en vult u maar in. Bij weelde gunnen we elkaar het licht in de ogen niet.
Dan maar liever die schaal andijvie. Met liefde daarbij. Rond een karig gedekte tafel kan de sfeer goed zijn. Het kan. In de jaren na de oorlog was het leven niet royaal. Waren mensen toen minder gelukkig?
Dat brengt me bij het begin van ons tekstvers: “Beter een schamel bezit en ontzag voor de HERE dan grote rijkdom en veel onrust”.
Ontzag voor de HERE. Je komt het meer dan 20 keer tegen in het Spreukenboek. Ontzag, ja eerbied voor God is de poort naar een leven in wijsheid. Wil je wijs zijn? Denk dan groot van God. Daar begint het mee.
Als God de belangrijkste is in je leven, dan moet je diepe eerbied voor Hem hebben. Dat laten zien. Respect hebben voor God, voor zijn wil, de regels die Hij geeft voor het leven.
Waarom heb je eerbied voor God? Omdat je diep verbonden bent met Hem. Je bent helemaal op Hem gericht. Wil je weten hoe dat gaat? Kijk dan naar de Here Jezus. Wie Hem ziet, ziet de eerbied voor God. Hij wil maar één ding: de wil van God doen.
Onze tekst heeft het ook over een schamel bezit. Dus een karig leven. Je hebt niet teveel ruimte. Je hebt je kamer sober ingericht, je moet de eindjes aan elkaar knopen. Het houdt niet over. Maar je kunt het ermee doen, je bent immers vol van God!
Dat is beter dan een groot bezit en veel onrust, vervolgt onze tekst. Groot bezit, je kunt het er royaal van nemen. Het kan gewoon niet op. Dikke bankrekening, mooi ingericht huis, een tuin om door een ringetje te halen, nog wat aandelen achter de hand.
Iemand die het minder heeft, die arm is, kan er jaloers op zijn. Waarom kan ik dat allemaal niet? Maar rijkdom moet je niet idealiseren. Wat kan er een onrust komen in je leven. Onrust, verwarring, jagen en rennen om de weelde overeind te houden. Veiligheidsmaatregelen treffen. Je kunt je schat zomaar verliezen. Als je rijk bent geworden door oneerlijk te zijn…dan gaat je geweten knagen, je mist vrede in je hart en dat geeft onrust… Je laat het breed hangen, maar het is nooit genoeg. Je wilt altijd nog mooier, grootser. Het houdt niet op. Mag je dan niet rijk zijn? Oh zeker. Dat kan op een heel christelijke manier. Maar zo gaat het vaak niet! We maken weer zogenaamde ‘goede jaren’ mee. Alles lijkt weer te kunnen, er lijken geen grenzen aan de groei. Maar de tijd dat het echt minder ging ligt nog niet zo ver achter ons. Economische crisis. De onrust sloop in ons hart. Het gaf soms slapeloze nachten. Onrust.
Dan kun je maar beter wat minder hebben, maar vol zijn van liefde voor de HERE en zijn dienst. Dan is er vrede en daalt er een diepe rust in je hart. Wát gaat er nou boven de vrede met God? Wie van ons zou dat willen missen? Vrede met God, dat is de grootste rijkdom. Ontzag voor God…als je dat meedraagt, dan ben je een gezegend mens. Daar kun je echt jaloers op zijn.
Door ontzag voor de HERE… zal liefde opbloeien, zegt onze tekst. De sfeer wordt anders. Wie ontzag voor de HERE heeft, zal niet jaloers zijn. Je gunt de ander het beste, ook als die ander het ogenschijnlijk beter heeft dan jij. Liefde onder elkaar rond een pan andijvie. De sfeer is ontspannen, er worden grapjes gemaakt en hartelijk gelachen. Wat kun je het dan goed hebben samen. Ontzag voor de HERE maakt je maaltijd anders. Het smaakt op de een of andere manier goed. Ontzag voor de HERE, je bidt en dankt Hem. En al was het misschien niet veel, HERE, het was goed want U gaf het. De Here Jezus leert ons daarom bidden. Geef ons heden ons dagelijks brood. Meer niet. Hij zegt niet: Bidt om flink wat soorten beleg erbij op dat brood. Het klinkt afgepast. Hij leert ons, dat we het bij een dagelijkse portie goed kunnen hebben. Je krijgt het uit Vaders hand. Je proeft er Zíjn liefde in. Die liefde deel je met elkaar. Geniet van elkaars “Eét u smakelijk!” Wat er ook op tafel staat. Eten, ja leven met ontzag voor de HERE. Daar mag je een zegen over krijgen.
Amen.