Meditatie Genesis 12
Hierbij de meditatie die is gehouden op de radio, klik hier voor meer info
Deze meditatie gaat over Genesis 12 “Abram”
Eerst audio gedeelte daarna de uitgetypte tekst:
MEDITATIE – MET ONZE VADER ABRAHAM OP REIS
Genesis 12:1 – 4 De HERE zei tegen Abram: ‘Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten, en ga naar het land dat Ik je zal wijzen. Ik zal je tot een groot volk maken, Ik zal je zegenen, Ik zal je aanzien geven, een bron van zegen zul je zijn. Ik zal zegenen wie jou zegenen, wie jou bespot, zal Ik vervloeken. Alle volken op aarde zullen wensen gezegend te worden als jij.’ Toen ging Abram, zoals de HERE tot hem gesproken had. Abram was vijfenzeventig jaar oud toen hij uit Haran vertrok en hij nam zijn vrouw Sarai mee en Lot, de zoon van zijn broer, en ook alle bezittingen die ze hadden verworven en de mensen die ze in Haran hadden verkregen. Zo gingen ze op weg naar Kanaän.
Beste luisteraar,
Was het vroeger slechts voor een enkeling weggelegd om op vakantie naar het buitenland te gaan, tegenwoordig is dat niet meer zo bijzonder en er zijn mensen die dat zelfs een paar keer per jaar doen en niet alleen in de vakantietijd.
Voor veel mensen blijft op stap gaan en een reis maken een avontuur, een uitdaging. We gaan dan op zoek naar plekken waar we nog nooit zijn geweest, andere culturen bezoeken en gebieden verkennen. Kom je bij een reisbureau, dan staan vooral verre reizen volop in de belangstelling. En als we dan een reis gevonden hebben, dan hebben we van te voren de route al helemaal doorgenomen en het einddoel bepaald.
Terugkijkend en vooruitziend zou je ons leven ook kunnen vergelijken met een reis. We bevinden ons allemaal ergens onderweg naar onze eindbestemming.
We lazen zojuist in de Bijbel dat Abram vierduizend jaar geleden ook op reis ging, eerst op weg naar een onbekend land, naar Kanaän. Wist hij hoe het er daar precies uitzag? Geen flauw idee. Reisgidsen met mooie plaatjes had je in die tijd nog niet. Het enige waar hij op af ging was een stem die hij op een dag hoorde roepen: Abraham, vertrek nou maar. Dan zal ik je de weg wel wijzen.
Over een avontuur, over een uitdaging gesproken… Maar tegelijk ook een geweldig waagstuk. Dit was maar niet een fijne vakantietrip met de familie, en de rest zie je na een paar weken weer terug. Nee, hij moest ze allemaal voorgoed achterlaten. Alles waarmee hij zo vertrouwd was, heel die veilige woonomgeving. Enkel neef Lot ging mee. Zou u, zou jij dat gedaan hebben? Voor altijd bij je ouders en vrienden vandaan? En dan zomaar naar dat vreemde land? Terwijl het onderweg nog knap gevaarlijk kan zijn?
Maar zijn wij niet net zo geroepen als Abraham? Misschien bent u wel gedoopt als kind. Dat betekent dat nog voordat u zelf bewust kon kiezen, God u al geroepen had via ouders die Hem al kenden. Zo ging het ook met Abraham. Met z’n ouders uit Ur in Mesopotamië vertrokken. Totdat dáár die stem klinkt: Abraham, Abraham, verlaat je land, verlaat je stam. Zó werd hij de vader van al die gelovigen in Europa en de rest van de wereld. Door die belófte, die hij heeft leren volgen in zijn leven. Daardoor liet hij zich zelfs wegroepen uit zijn eigen naaste familie. Voor hen hoefde het niet zo nodig, om met heel hun hebben en houwen te gaan emigreren. Alleen Lot gaat mee.
Maar God haalde Abraham weg uit een omgeving waar men verslaafd was aan allerlei afgoden. Kennis aan de enige ware God, die alles gemaakt heeft, raakte na de zondvloed alweer behoorlijk verwaterd. De mensen daar in Mesopotamië waren meer gehecht aan hun zelf gemaakte afgodsbeelden. Ze vertrouwden liever op eigen ideeën en wat ze zelf in huis meenden te hebben. In die omgeving dreigde de dienst van de Here helemaal ten onder te gaan. En dan zegt de HERE: jij mag met Mij mee naar een geweldige toekomst.
Maar wat voor garanties had Abraham? Hij had alleen de belofte, God zei: Door mijn belófte alleen breek Ik de weg daarheen voor je open. En dat geldt ook voor de kinderen die Ik je ga geven uit álle volken.
Die kinderen, die komen er. Maar ja, waardoor eigenlijk? Doordat Abraham zo zijn best heeft gedaan? Kon hij zeggen: ik heb er ook heel wat aan bijgedragen dat God weer een volk zou krijgen? Vergeet het maar. Hij kon geen eens meer kinderen krijgen. Daar waren hij en zijn vrouw Sara al veel te oud voor. Nee, zeg maar gerust dat de HERE met zijn woord dat volk in het leven heeft geroepen.
Daar uit blijkt maar weer dat het helemaal niet aan onze prestaties ligt en of wij zo goed ons best doen. De apostel Paulus schreef later aan de kerk van Rome, in zijn brief aan de Romeinen, dat het daar ook helemaal niet op vast zit. Het is geen kwestie van brave mensen, die zichzelf van de rest van de wereld onderscheidden. Het is niet òns werk, dat we bij die God van Abraham mogen horen, maar alleen zijn stem. Hebben we die stem gehoord? Heeft u die stem gehoord? Want als gedoopt mens zijn wij net zo goed geroepen. De HERE heeft ook ons naar zich toegehaald met zijn beloften. En heel dat eigen wereldje, waarin mensen hun afgoden dienen, daar horen wij niet langer bij. Noem die afgoden maar op: de Mammon, die geldmacht waarmee mensen denken alles naar hun hand te kunnen zetten. En de Sex, ook zo’n god die naar ons leven grijpt om het te verknoeien. En het Genot voor jezelf, terwijl de rest kan stikken. Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Daar riep Hij ons bij weg.
Macht, invloed, rijkdom, het helpt ons uiteindelijk niet aan die mooie toekomst. En wat we zelf presteren in de dienst aan de HERE is al evenmin om over naar huis te schrijven. Laat die gedachte maar varen, zo van: ik heb ook dit gedaan en daar ben ik onwijs goed in. God zal wel blij met mij zijn. Nee, dat kan Hij alleen maar als je met evenveel vertrouwen als die stamvader achter de Here Jezus aan blijft gaan. Hij is de gids die de weg voor ons verkend heeft naar die erfenis. Want Híj was dat wonderkind uit Abrahams nageslacht waar alles om draaide. Die bron van zegen voor álle volken.
Christus baande door zijn ontzaglijke lijden en dood en opstanding ook voor ons de weg naar het beloofde land. We mogen met Hem mee. Dat heeft Hij bij onze doop al gezegd. Vertrouw je maar helemaal aan Hem toe. Sluit zijn stem, die in het evangelie tot je door dringt, maar in je hart. Een woord alleen waarmee we het wagen. Wat kan ons dat moeilijk vallen. Want wij zijn mensen, die aan onze eigen zekerheden willen vasthouden. Maar juist toen onze stamvader van al zijn eigen mogelijkheden afzag en blindelings die stem uit de hemel volgde, zei God ‘OK’ tegen hem. Zo kan Ik jou gebruiken als richtingaanwijzer voor al die kinderen in de wereld die zich later op datzelfde Woord van Mij mogen verlaten. Samen met jou beërven ze eens dat beloofde land.
Amen