Jezus geloven op Zijn Woord (Marcus 4:35-41)

Marcus 4:35-41 Aan het eind van die dag, toen het avond was geworden, zei Jezus tegen zijn
discipelen: ‘Laten we het meer oversteken.’ Ze lieten de menigte achter en namen Hem mee
in de boot waarin Hij al zat, en voeren samen met de andere boten het meer op. Er stak een
hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan.
Maar Hij lag achter in de boot te slapen. Ze maakten Hem wakker en riepen: ‘Meester, kan het
U niet schelen dat we vergaan?’ Toen Hij wakker geworden was, sprak Hij de wind bestraffend
toe en zei tegen het water: ‘Zwijg! Wees stil!’ De wind ging liggen en het water kwam
helemaal tot rust. Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo angstig? Geloven jullie nog steeds
niet?’ Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is Hij toch, dat zelfs
de wind en het water Hem gehoorzamen?’

Wij kijken er nauwelijks meer van op als de radio of tv ons namens het KNMI waarschuwt voor
een weeralarm. Sommigen denken dan: Het is nog niet zo ver en men kan het ook mis hebben
met de weersverwachting.
Maar als je er midden in zit, in zo’n storm, dan voelt het wel anders. Dat overkwam sommigen
ook in ons land afgelopen voorjaar. Takken van bomen braken af of complete bomen gingen
om, huizen werden beschadigd. Trein en vliegverkeer werd zelfs stil gelegd. En als je dan in
een bootje op het water zit, zoals in dit Bijbelverhaal?
Dit Bijbelverhaal is bekend. Het gaat over storm en hoge golven en angst. Ik denk dan dikwijls
bij dergelijke gelegenheden aan dat bekende vers (LvdK 445:3) Ruwe stormen mogen woeden,
alles om mij heen schijnt nacht. God mijn God zal mij behoeden, Hij houdt over mij de wacht.
Is dat zó, beste luisteraar? Geldt dat ook voor u? Stormen komt ieder mens wel tegen, vroeg
of laat, ziekte, verdriet, rouw. Het is troostrijk te mogen weten dat er een Heer is die je in die
storm vasthoudt.
Die ervaren vissers, die Jezus zijn gevolgd, zij hadden grote moeite met deze storm. Terwijl ze
toch wel het één en ander gewend zijn, op het water daar, op die Zee van Tiberias, bekend
met z’n valwinden van de hoogvlakten rondom het meer. Maar er zijn situaties waar ook de
meest ervaren zeerot geen antwoord op heeft. Zeker niet als de dood je bedreigt. 'Here, red
ons, wij vergaan.'
Wie Jezus volgt krijgt niet alleen vrede en maar kan tegelijk te maken krijgen met tegenwind.
Zij toen, wij nu. Wie Jezus volgt komt in de storm van aanvechting en twijfel, van
moedeloosheid en ongeloof. Mensen zeggen: Waar is dan je God? Als God bestaat, waarom
zit jij dan in de storm? Wat zoek je toch in dat wankele bootje van je geloof. Blijf toch veilig op
de vaste wal van de zekerheiden die deze wereld je biedt.
Het kan stormen als je ziet hoe alles lijkt te pleiten tegen het bestaan van God. Al die ellende
in de wereld, oorlogen, honger, natuurrampen, vervolging. Het ongeloof en de
onverschilligheid kan in golven over ons heen slaan. Alsof het Hem niet kan schelen dat wij ten
onder gaan, als of God slaapt in deze wereld.

Maar je zou het ook anders kunnen lezen. Want dit is evangelie en dat is
blijde boodschap. Ja, Jezus slaapt. Hij is totaal NIET onder de indruk van deze storm. Het schip
loopt vol water en Hij slaapt. En als Hij wakker wordt, dan staat Hij op en stilt de storm. “Zwijg.
In je hok.”
Jezus spreekt een woord en het is afgelopen: volkomen stil. De stórm wordt er stil van…Op
zijn bevel! Direct! En niet een beetje, zo van, de storm werd wat minder. Nee, volkomen stil,
staat er in vs. 26. En niet alleen de wind, maar ook de zee. Er staat: Hij bestrafte de wind én de
zee. Beiden. Het geraas en gebulder van de wind én de hoge golven. Van het ene op het
andere ogenblik – volkomen stil…….
Volkomen stil. Hoe zal dat geweest zijn? Heel indrukwekkend denk ik. In een paar momenten
van vreselijke storm naar absolute rust. Stil! Ook in de harten van de discipelen.
Stilte ná de storm. En die stilte moet nu voortaan ook stilte ín de storm zijn!! Want wij hebben
gezien: de Here Jezus heeft het allemaal in Zijn macht. Hij blijft rustig. Het overkomt Hem niet.
En dan een wonderlijk woord van Jezus tegen zijn discipelen: Waarom zijn jullie gaan
twijfelen? Waar was jullie geloof, kleingelovigen? Ja, er hoeft maar iets te gebeuren in je leven
en je hebt al geen steun aan de Here. Er hoeft maar iets mis te gaan, of je moppert al op Hem,
of je ziet het al niet meer zitten.
In een Bijbelgedeelte hier aan voorafgaand ging het over de genezing van de knecht van de
hoofdman. Toen die hoofdman bij Jezus kwam en aan Jezus vroeg of Hij zijn knecht wilde
genezen toen zei die hoofdman er bij: “Here, U hoeft helemaal niet bij me thuis te komen.
Spreek en het gebeurt”. Kijk, die hoofdman geloofde! Dat is geloof: Spreek en het gebeurt
De discipelen hebben Jezus bij zich op de boot, of bij zich in huis. Maar zij denken er niet bij na
dat een woord spreken voor Jezus al genoeg is.
Maar door deze gebeurtenis wil de Here Jezus bij Zijn discipelen, en ook bij ons, het geloof
versterken.

Amen.