Meditatie Advent (Matt. 1 Geslachtsregister)

Beste luisteraars,
Op de laatste zondag van november begint In het kerkelijk jaar de adventstijd, de kerkelijke voorbereidingstijd voor het kerstfeest. Dat betekent dat we dan ook weer aan het einde van het jaar zijn gekomen. Een tijd van het jaar waar wordt terug gekeken naar wat er gepasseerd is. En er is het afgelopen jaar nogal wat gepasseerd. Allemaal kregen we op één of andere manier wel te maken met de gevolgen van de wereldwijde coronacrisis. En daar hield het niet mee op. Denk maar aan wat er geregeld te horen was of te zien in het nieuws. En dan zijn er dikwijls nog problemen in eigen leven, gezin, familie en vriendenkring of in de kerk. Velen zien het niet meer zitten. Geen idee waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren.
Kortom: In een tijd en in een wereld waar alles op z’n kop lijkt te staan leeft ook een christenmens. En als christen weten we dat er een weg is in deze wereld. God baant door de eeuwen heen voor Zijn kinderen een weg tot redding.

Bij de overgang van het Oude naar het Nieuwe Testament staat in de Bijbel het Bijbelboek Matteus dat begint met een geslachtsregister. Daar lezen we, zoals in vers 1 staat een ‘Overzicht van de afstamming van ​Jezus​ ​Christus, ​zoon van ​David, zoon van ​Abraham.’ Daar komen veel namen in voor met soms een korte typering wie of wat die persoon was of deed en hoe hij of zij een plaats had in Gods heilsgeschiedenis.
Die namenlijst wordt dan afgesloten in vers 17 als er staat: Van ​Abraham​ tot ​David​ telt de lijst veertien generaties, van ​David​ tot de ​Babylonische ​ballingschap​ veertien generaties, en van de ​Babylonische ​ballingschap​ tot ​Christus​ veertien generaties.
Misschien slaat u bij de Bijbellezing zo’n geslachtsregister juist over. Maar dat is jammer, want er staat veel rijkdom in zo’n hoofdstuk. Het staat niet voor niets in de Bijbel, in Gods Woord.
Want in dat geslachtsregister laat Matteus zien dat God voor zijn volk een weg baant door de geschiedenis, in dit geval van het van het Oude Testament. Al eeuwen lang ging het volgens Gods plan. En het geeft je houvast als je dat ziet.

Van de meer en minder bekende namen uit dat geslachtsregister wordt bijv. Abraham genoemd, maar ook namen van heidense vrouwen, die niet tot het volk Israël behoorden. Dat is best opmerkelijk, zeker voor de mensen in die tijd dat Matteus dit opschreef. Daar leren wij van. De joden zeiden: Alleen kinderen van Abraham zijn Gods volk, zij mogen bij de kerk horen. Anderen niet! Maar hier lezen we dat anderen (hier zelfs heidense vrouwen) ook bij Gods volk gaan horen. Dus: Je hoort niet bij Gods volk, omdat je van Abraham bent, maar omdat God je kiest. En daarom is de geschiedenis van het Oude Testament niet de geschiedenis van de grote voorvader Abraham, maar het is de geschiedenis van God. De geschiedenis  wordt niet door mensen gemaakt. Het is God die zijn plan uitvoert.

Want wat vertelt de bijbel over Abraham? Was hij aartsvader uit eigen kracht? Nee, hij was zelfs niet in staat bij Sara een kind te verwekken. God gáf hem een zoon, toen zijn onmacht duidelijk was gebleken. En wat van Abraham geldt, geldt ook van de geschiedenis van Gods volk.
Daarom is het belangrijk dat Matteus dit hier aan het joodse volk wil vertellen als het gaat over de komst, de geboorte van Jezus. Hoe werd Hij geboren? Er kwam geen man aan te pas. God deed hem geboren worden. Hij ís Gods Zoon. Ziet u zo Gods hand werken in de geschiedenis?!

Dus, beste luisteraars, er is geen reden tot optimisme over de mens. De menselijke geschiedenis op zich is onvruchtbaar. Eeuwenlang droomde men dat de mens steeds beter, steeds humaner zou worden en meer zou kunnen. We hadden alles toch in eigen hand? Wat kon er nog misgaan? We weten vandaag wel anders..

Weer even terug naar dat geslachtsregister. Daar wordt gesproken over koning David. Ook al zo’n topper uit de geschiedenis van het volk Israël, zouden wij zeggen. Maar wat staat er van hem in dat geslachtsregister? “David verwekte Salomo bij  de vrouw van Uria”. Waarom  staat dat er zó? Met die vrouw van Uria? Uria was officier in  het leger van David. Toch krijgt David een kind bij de vrouw van een ander. Voor het joodse volk is David dé grote koning. Maar hier staat dat David ook een zondige koning was. En daarom gaat het ook niet goed met het volk en komt er later als straf de ballingschap.

En wat is nu het mooie en troostvolle van dit Bijbelgedeelte? Matteus wil zijn tijdgenoten en ook ons verder doen kijken dan David en verder als die straf op de zonde van David. Wij worden gewezen op de koning die de zonde weg komt doen. De grote Zoon van David, Jezus is de Koning die de  zonde wegdoet!

Daarom, beste luisteraar, als je niet gelooft in de komst van de Christus, zou je inderdaad gaan geloven dat het alleen maar slechter gaat in deze wereld. Als je op de mens zelf let met soms al zijn goede bedoelingen, maar ook met zijn grootspraak en machtsmisbruik, zie je dat uit de mens weinig goeds voortkomt. Met alle mooie dingen die we soms kunnen bereiken (jazeker God laat ons ook genieten), moeten we maar eerlijk bekennen dat we vanuit onszelf er soms gewoon een zooitje van maken
Maar, en dat is het Evangelie, de blijde boodschap van Matteus, er stond ook een kruis in het midden van de geschiedenis. En van dat kruis gaat een enorme kracht uit. Dat is de kracht van de vergeving, van herstel van vrede, van uitzicht!

Daarom vertelt Matteus over Jezus als de zoon van David, maar Hij is ook Redder van David. Hij maakt recht wat krom is. Gelukkig: Gods vergeving werkt ook in de geschiedenis! Sterker nog: Gods plan wordt zichtbaar, want Gods plan bepaalt de geschiedenis!
En dat  staat recht tegenover de gedachten van velen in deze tijd: het leven is zinloos. Men stelt zich de vraag: Waar leven we eigenlijk nog voor?? Laten we eten en drinken en feestvieren, want morgen sterven wij. Dat zien en horen we toch om ons heen?? We leven voor onszelf. Dat is de tragiek van de moderne mens.
Ziet u nu, dat we uit Mattheus 1 veel kunnen leren over het plan van God met deze wereld, van Zijn plan met u en met mij? Maar het is wel Gods plan. Laten wij niet denken dat we Gods weg nu precies kunnen uitstippelen. God is al een heel eind gekomen. Dat lezen we in Mattheus 1. En Hij maakt Zijn werk ook af.. Alleen: God past niet in ónze planning, in ónze computerberekeningen. Hij is God. En Hij gaat Zijn eigen weg.

Advent is de kerkelijke voorbereidingstijd voor het kerstfeest dat we over een paar weken hopen te vieren. De middenstand in de stad gaat ons al voor, met versierde straten en versierde winkels. Maar dit is uiterlijke schijn. Kunstmatig licht en verlichting.
Er is niets mis met knusheid en warmte en kaarslicht. Maar het is niet hét kenmerk van Advent voor ons als christenen. Wij verwachten onze Heiland, onze Here Jezus Christus de grote Zoon van David en dan zien we vandaag niet meer uit naar het kind in de kribbe, toch? Want onze bijbel eindigt niet bij Mattheus hoofdstuk 1, bij de geboorte van Jezus, maar door Gods Geest hebben wij méér ontvangen. Gods plan loopt via het kruis van Golgotha en via Hemelvaart en Pinksteren naar de voltooiing van deze wereld.

En zo leven we nu in de Adventstijd (met een hoofdletter), niet meer uitziend naar Zijn komst in de kribbe (want Hij is al gekomen), maar naar Zijn Wederkomst, uitziend naar de bruiloft van het Lam.

Amen.